End of the walk way : ลายแทง งานสบายที่สุดในโลก

ใครอยากทำงานสบาย วันนี้มีอาชีพมาแนะนำ เป็นอาชีพที่ส่วนตัวดูแล้วว่าน่าจะ “สบายที่สุดในโลก”

อาชีพนี้ไปเห็นมาที่เมืองเชนไน (Chennai) ประเทศอินเดีย

…

แม้ว่าเชนไน อาจจะเป็นชื่อเมืองที่ชื่อไม่คุ้นหูเหมือนเมืองเลห์-ลาดักฮ์, อักรา, เดลลี, มุมไบ หรือ ชัยปุระ

แต่เชนไนก็เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่อันดับ 4 ของประเทศ เป็นเมืองอุตสาหกรรมภาพยนตร์อันดับ 2 รองจากมุมไบ และเป็นเมืองที่มีวัฒนธรรมเก่าแก่ที่สุดในโลก

นอกจากนี้ เชนไนยังเป็นเมืองที่สถาบัน ECA International วิจัยแล้วบอกว่า “คุณภาพชีวิตดีที่สุดในอินเดีย” แม้ว่า สถาบัน Mercer จะบอกว่าคุณภาพชีวิตเป็นสองรองจากกรุงเดลลี แต่ในด้านความปลอดภัย เชนไนมีอัตราการเกิดอาชญากรรมน้อยที่สุดในอินเดีย และนั่นทำให้เมืองนี้สามารถเรียกความน่าสนใจกับนักลงทุนต่างชาติได้มหาศาล

อย่างไรก็ตาม “อาชีพที่สบายที่สุดในโลก” นี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ คุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดในอินเดีย หรือแม้แต่ความเห็นอุตสาหกรรมภาพยนตร์อันดับ 2 ของประเทศ

แต่เกี่ยวข้องกับความเป็น “เมืองท่า” ของอินเดีย

เชนไน เป็นเมืองติดทะเล และมีท่าเรือสำคัญ มีการขนส่งสินค้าเข้า-ออกจำนวนมาก ขณะที่นั่งรถเดินทางอยู่ในเชนไน การโดนขนาบข้างด้วยรถคอนเทนเนอร์ขนาดยักษ์ ซ้าย-ขวา-หน้า-หลัง ดูจะเป็นเรื่องธรรมดา

จนกระทั่งการเดินทางพาผมไปที่ไหนไม่รู้ แต่ผมได้เจอรถคอนเทนเนอร์ที่ “ไม่ธรรมดา”

ความไม่ธรรมดาคือการที่ได้เห็นรถคอนเทนเนอร์จอดเรียงต่อกันเป็นระยะทางยาวหลายกิโลเมตร

ใช่ครับ จอดกันยาวต่อกันหลายกิโลเมตร ไม่ใช่หลายเมตร

ยาวจนผมสังเกตเห็นได้ และต้องถามคนพื้นที่ว่า “รถพวกนี้เค้ามาจอดกันทำไม?”

เพราะมองจากสายตา ผมเชื่อว่าน่าจะมีหลายร้อยคันที่จอดเรียงต่อกัน ถ้าจะบอกว่าจอดทิ้งไว้ก็คงไม่ใช่ เพราะทุกคน “มีคนขับรถนั่งรออยู่”

คนพื้นที่บอกผมว่า คนพวกนี้เค้ามาจอดรถคอนเทนเนอร์รอ เพื่อลำเลียงสินค้าลงเรือ

“โอวววว…” ผมบอก

“แล้วแบบนี้ต้องรอนานเท่าไหร่?” ผมถามต่อ

“คุณคิดว่านานเท่าไหร่ล่ะ” คนอินเดียลองถามผมกลับบ้าง

“อืมมมม 5-6 ชั่วโมง?”

คนอินเดียหน้าเบ้ หลังจากได้ยินคำตอบ แล้วพูดพร้อมเสียงขำในลำคอว่า “5-6 ชั่วโมงมันน้อยป้าาายยยย แถวยาวขนาดนี้ อีนี้มองไม่เห็นหรือยางงาายย”

พูดไปก็ส่ายหัวไปแบบคนอินเดีย

“แล้วนานเท่าไหร่อ่ะ?” ผมยังงงไม่หาย

“2-3 วัน”

ผมร้อง โอววว อีกรอบ ก่อนที่จะสอบถามรายละเอียดแล้วพบว่า.. คนขับรถคอนเทนเนอร์ เมื่อมาถึงที่นี่ พวกเค้าต้องจอดรอเพื่อต่อคิวนำของลงเรือ แต่เหตุที่เค้าต้องรออยู่บนรถอย่างนี้ก็เพราะต้องคอยเลื่อนรถทุกครั้งที่ข้างหน้าเค้าเอาของลงเรือไปแล้ว

ดังนั้นถ้าจะจอดรถทิ้งไว้นาน 3 วันแล้วค่อยกลับมาใหม่ คงจะได้โดนแซงเป็นแน่แท้

งานนี้สำหรับผม จึงเป็นงานที่น่าจะ “สบายที่สุดในโลก”

หรืออาจจะ “น่าเบื่อที่สุดในโลก” ตรงนี้ก็แล้วแต่คนจะคิด

สุดท้ายผมถามว่า คนพวกนี้เค้าจะกินข้าว ไปห้องน้ำยังไง?

คนอินเดียบอกผมว่า “ตามข้างทางจะมีเด็กวิ่งส่งอาหาร ขายอาหารอยู่ ส่วนห้องน้ำ ถ้าอยากเข้า ก็ฝากคันข้างหลังดูรถให้ หรือจะยืนจ่อที่ข้างถนนก็คงจะไม่ว่าอะไร”

ใครสนใจงานสบาย.. เชิญได้ที่เชนไน